මියුලු නුවරත් විසාලාවක් -නිශාන්ත මල්ලවආරච්චි

 

කෘතිය - මියුලු නුවරත් විසාලාවක්

කර්තෘ - නිශාන්ත මල්ලවආරච්චි

ප්‍රකාශක - ග්‍රැෆිකෙයා ප්‍රකාශකයෝ

මිල - රු : 250

කවියට තැනක් නැතැයි, කවි පොත් අලෙවි වන්නේ නැතැයි ඇතැමුන් මැසිවිලි නැගුව ද කවියෝ තම නිර්මාණ කරති, කාව්‍ය සංග්‍රහ පළකරති. වර්තමානයේ පත්තර පිටු අතරත්, මුහුණු පොතහරහාත් කවි ලියන්නෝ දවසින් දවස හමුවේ. අලුත් කවි හමුවේ. විවිධ මාතෘකා ඔස්සේ ලියැවුණ නිර්මාණ හමුවේ. ඒ කෙසේ වුවත් වර්තමාන ආර්ථික රටාව තුළ මේ සමාජයේ කවියෙකුට තැනත් නැති වෙන්නට පුළුවන. වර්තමානයේ ගීත රචකයකුට මෙන් කවියෙකුට ලොකු මිලක් නැත. කවියට ඇබ්බැහි වූවන් ඒ නිර්මාණයෙන් සෑහීමකට පත් වෙනවා විනා මුදල් ඔස්සේ දුවන්නේ නැත .මහා ලොකු මුදලකට විකිණෙන්නට කවි ලියන්නේ වත්, ලියූ කවි වලට මේ සමාජය තුළ මුදල් උපයන්නටවත් හැකියාවක් නැත. මේ එවන් කවියෙකුගේ පාපොච්චාරණයකි. මාතෘකාව “කවියෙකුගේ ආත්ම ප්‍රකාශය“. “කවි ලියලා මොකක්ද ඇති වැඩේ. ලියන්නකෝ හිට් වෙන සිංදුවක්.“

හිත් ගැබේ කිති කැවි සිය දහස් වාරයක්

කවි මලක් පුදන්නට අවැසිමයි දිගු කලක්

නුඹේ සරදම් සිනා විටෙක හද පෑරුවත්

කවියෙකුට කවි පොතක් කියන්නෙම මී විතක්...

ලාබ සිල්ලර වදන් බාල තනුවට අරන්

කාක කැල කෑ ගසති කොවුල් ස්වර යට කරන්

සවන්පත් අගුලුලන රැප් රෙගේ හඬ මැදින්

අපට සැනසිය හැකිද දරු පැටවු වටකරන්..

ගෙයි කුලිය විදුලි බිල් බෝ උසයි ණය කන්ද

මාස් අග පඩිපතට දරන්නට පුළුවන්ද

අගනුවර පොත් සැලක කවි පොතකි මන නන්ද

සොඳුර මම නොදැනුවත්වම වුණා උපනන්ද..

පැටෙවු ලොකු මහත් වුණු දිනක මතු කිසියම්

අසයි නුඹගෙන් සොඳුර පියෙකුගේ වත්කම්

පොත් රාක්කේ කොනක තබමි කවි සිත්තම්

දයා දසේ දියන්, උන්ට මගෙ කවිකම්!

විවාහ වන වයස පැමිණි විට කවුරුත් අසන්නේ කවදා ද බඳින්නේ කියායය. ඒ සමාජයේ හැටිය. සියල්ල සම්පූර්ණ වුවත් නොවූවත් දෙහිතක් බැඳුන පසු විවාහ වන්නේ අද කාලේ හැටියට කරන්නට පුළුවන් උපරිම වියදම් දරාය. දැන් ඉස්සර මෙන් ලෙහෙසියෙන් විවාහ මංගල උත්සවයක් ගැනීම පහසු නැත. එසේ වුවත් කොහොම හරි උත්සවයක් ද ගෙන එක් වහලක් යටට වූ පසු පැමිණෙන සතුටත් දුකත් මෙන්ම අනෙකුත් දහසකුත් එකක් ප්‍රශ්න විද දරා ගන්නට සිදු වන්නේ ද ඔවුන්ටමය. අතමිට සරු නොවූ විට විඳින්නට වන ගැහැට අපමණය. ඒ ගැහැට වැඩි වන්නේ දරු මල්ලන් ද සිටින විටය. කුලි නිවෙසක දිවි ගෙවන්නට වේ නම්, දෙදෙනාගෙන් එක් අයෙක් පමණක් රැකියාව කරන්නේ නම් මේ ගැහැට වැඩිය. කවියා ද එවන් පවුලක අත්දැකීමක් ලියන්නේ මෙලෙසිනි.

මාතෘකාව “විවාහ මංගල්‍යයෙන් අනතුරුවය“.

දුප්පත්කමේ පතුලේ සිටින කතකයා පවසන්නේ විවාහයෙන් කලක් ගිය තැනදි කුටුම්බය තුළ අසන දකින අත්විඳින ජීවිතය පිළිබඳය. කවි පන්තියේ අවසන් කොටසේ දී එය කියන්නේ

මෙලෙසිනි.

“කුලියට ගත් මාල වළලු මංගල තැලිපිළි

පෙට්ටගමේ පතුලෙ ඉදන් නගාවි මැසිවිලි

වේල් පොටෙන් පිසිය හැකි ද අග හිඟ කඳුළැලි

කටු යහනට ඉතින් කුමට ප්‍රේමයෙ සැරසිලි..

සාද තෙපුල් බමන ගීත උඩු හුළගට වැද

මැකී ගිහින් දැන් ඇසෙන්නේ දරුවගෙ කටහඬ

ඇල්බම් පොත පාගා ණය පොත තටු පිරි මැද

ඉගිල්ලෙමින් සොඳුර අපට සිනා සලන රඟ...

කවියන්ගේ භාෂාව විවිධාකාරය. ඔවුහු විවිධ සමාජ ඇසුරු කරමින් 'විවිධ සංස්කෘතීන්ගෙන් පෝෂණය ලබමින් තම භාෂාව පෝෂණය කර ගනිති. “මියුලු නුවරත් විසාලාවක්“ කාව්‍ය සංග්‍රහයේදි නිශාන්ත මල්ලවආරච්චි ද එසේ යැයි සිතේ. ආදරයක් හදේ ඇති වූ විට එය කියන්නේ අපට ඇති හොඳම ආදරණීය වචනයෙනි. මනු කියවන රස්සාවේ යෙදෙන්නාට නිතර භාවිතා වන වචන තම ප්‍රේමයේ විඳුම, රිඳුම කියන්නට ද යොදා ගනි. නිශාන්ත කවියා ලියූ“මනු කියවන නිලධාරියාගේ අප්‍රකාශිත ප්‍රේමය“ ඊට නිදසුනකි.

“ජලාශයක් වුව පිරෙන තරමට

පෙම පුරෝගෙන නුඹ සොයා එමි

හදේ ඉසියුම් රැහැන් විනිවිද

අධි බලැති පෙම සිතින් පුද දෙමි...

එබෙන තුරු කවුලුවෙන් පුන් සඳ

මනුව කැරකෙන බව ගනිමි

නුඹේ වැඩි සැර බැල්ම අබියස

හදේ බල්බය නිවාලමි...

සිතින් නුඹ තෙකලාම බව දැන

මසිත් එකලා දුක දරා ගමි

මනු තැටිය සේ සසැලෙනා සිත

මුවින් සඟවා බිල තබා යමි...

පේන කණු‘තර පිපුණු හද පෙම

විසන්ධිව පසුබා ඉවත යමි

එළැඹෙනා මස යළිදු දිනයක

විදුලි සැර හදවතින් විඳගමි...

කවිය පිළිබඳ නිරන්තර අභ්‍යාසයේ යෙදෙන තරුණ කිවියකු වන නිශාන්ත ගේ කවි නිසදැස් ආරට වඩා සඳැසට ළඟය. ඔහුට මේ කවි මගෙහි තව බෝ දුර යා හැකිය.